Als Linda Indergand zegt dat haar hele leven naar dit moment heeft geleid, meent ze dat letterlijk. Volgens haar vader begon Linda's professionele mountainbikecarrière in Selden, Zwitserland, op het moment dat ze haar eerste podium betrad. Ze was zes jaar oud en sindsdien is ze gefocust op racen.

In de afgelopen 22 jaar heeft Linda behoorlijk wat ups en downs gehad, zoals elke atleet die zo'n duurzame carrière heeft gehad. Als jonge wielrenner die opgroeide in Zwitserland, kreeg ze de kans om in verschillende disciplines successen na te streven en te behalen. In het begin van haar carrière verdiende Linda meerdere Zwitserse nationale kampioenschapstitels, won ze junior XC en elite XC eliminator Wereldkampioenschappen en scoorde ze verschillende internationale podia. In 2016, op slechts 22-jarige leeftijd, brak Linda door met een tweede plaats in haar eerste elite World Cup in Cairns, Australië. Het resultaat zette haar op weg om later dat jaar Zwitserland te vertegenwoordigen op de Olympische Spelen in Rio, waar ze als 8e eindigde bij de beste XC MTB-atleten ter wereld.

Na nog een XC-eliminator Wereldkampioenschapstitel en een vijfde plaats overall in het Wereldbekerseizoen 2017, waren Linda's resultaten wat bescheidener. Een tiende plaats tijdens de Wereldkampioenschapsrace van 2019 wekte de hoop op een terugkeer naar de top, die snel werd weggevaagd toen de COVID-19-pandemie bijna het hele raceseizoen in 2020 annuleerde.

Maar Linda's passie voor mountainbiken hangt niet af van resultaten - haar wortels reiken dieper dan dat. Haar toewijding aan de sport wordt niet gevoed door podia, maar door het gevoel van bewegen in de natuur. Ze wordt gemotiveerd door de steun van haar familie en de gemeenschap. En die motivatie en toewijding aan haar vak stopte niet toen de races dat deden in 2020; in feite werd het sterker.

Het bewijs zit in de pudding, zoals ze zeggen. Toen het WK-seizoen 2021 begon in Albstadt, sprintte Linda Indergand weg van 's werelds best gerangschikte vrouwen op wat bijna een solo-overwinning was. Met die tweede plaats was het duidelijk dat er een vuur was aangestoken en dat blijft branden terwijl Linda zich voorbereidt om - alweer - te strijden op 's werelds grootste podium.

Tussen het WK-racen en trainen door, praatten we met Linda om haar wat beter te leren kennen:

Liv: Hoe was je jeugd en hoe leidde dat tot een carrière als XC MTB-atleet?

Linda: Sinds ik me kan herinneren, is fietsen een deel van mijn leven geweest. Als klein meisje maakte ik al fietstochten met mijn gezin. Toen ik ouder werd, wilde ik al racen. Op zesjarige leeftijd deed ik mee aan mijn eerste race. De racekoorts greep me volledig en liet nooit meer los. Mijn broer Reto is altijd mijn grootste rolmodel geweest en ik heb altijd alles willen doen wat hij deed. Onze ouders hebben ons altijd gesteund, maar hebben ons nooit tot iets gedwongen. Zonder hen zouden we nu geen professionele atleten zijn.

Liv: Wie waren je sporthelden toen je jong was? En nu?

Linda: Als klein meisje was Sonja Traxel mijn idool. Ze was ook een mountainbiker (junior wereldkampioen) en in dezelfde club als ik. Nu kijk ik op naar Roger Federer want ondanks zijn wereldwijde faam bleef hij nuchter en staat hij al heel lang aan de top. Felix Neureuter (voormalig Duitse skiracer) is ook erg sympathiek en maakt veel indruk op mij.

Liv: Wat is uw rol in de Zwitserse strijdkrachten?

Linda: Na de rekruteringsschool kreeg ik het unieke aanbod om als tijdelijke soldaat in de topsport bij het Zwitserse leger te werken. Naast financiële zekerheid kan ik ook profiteren van de infrastructuur in Magglingen en Tenero (nationale sportcentra) en medische zorg krijgen bij een blessure. We hebben veel trainingskampen van het nationale team die ook gelden als doorlopende opfriscursussen voor het leger.

Liv: Wat zijn enkele uitdagingen waarmee je te maken hebt gehad om op het punt te komen waar je nu bent in je wielercarrière?

Linda: Een bijzondere uitdaging na school was zeker de overstap naar een beroepsopleiding. Tijd vinden voor opleiding naast werk en school was niet altijd gemakkelijk, maar ik kon rekenen op de steun van mijn hele familie. Een andere uitdaging is het omgaan met voeding en sociale media. Ook deze taken horen bij een topsporter en het is dus zeker een fulltime job. Ik geniet enorm van de tijd en ben me ervan bewust dat niet elke atleet het voorrecht heeft om op zo'n goede en sterke omgeving te rekenen als ik.

Liv: Welke dromen heb je al bereikt door te mountainbiken?

Linda: Het was altijd mijn droom geweest om deel te nemen aan de Olympische Spelen, maar toen ik als tweede eindigde in de Wereldbeker in Australië in 2016, realiseerde ik me dat ik op een heel goede weg was om dat te doen. Ik zal het telefoontje van Swiss Cycling nooit vergeten dat ik naar Rio kon reizen. Een droom werd werkelijkheid.

Liv: Tot nu toe heb je in 2021 enkele van je grootste successen behaald in de afgelopen jaren. Waaraan schrijf je dit succes toe?

Linda: Dankzij de teamwisseling naar Liv had ik weer een grote motivatieboost. In de winter heb ik ook meer langlauftraining gedaan met geïntegreerde intervaltraining en heb ik zowel op atletiek als op mentaal gebied heel hard gewerkt. Dankzij Oscar Saiz die me helpt met de lijnselectie op de vluchten en ook in de technische training, heb ik ook de snelste/beste lijnen gehad. De professionele ondersteuning van het team is voelbaar op alle vlakken (organisatie, fysiotherapeut, monteur, etc.) en helpt om de laatste percentages voor een topprestatie te halen.

Liv: Wat betekent fietsen voor jou? Wat zou je het meest missen als je morgen zou moeten stoppen met mountainbiken?

Linda: Fietsen betekent voor mij bewegen in de natuur en vrij zijn. Ik hou ervan om nieuwe plaatsen te verkennen, maar ook om steeds sneller op oude bekende paden te komen. Wat ik het meest zou missen is de wind.